Ведай, што заранкай
Ты ўзыходзіш светлай.
(Гарсія Лорка)

Я не ведаў хто ты,
Хоць слядоў шукаў
Па густых чаротах,
Між купальскіх траў.

Позірк твой гарачы
Я начной парой
У кожнай зорцы бачыў,
Кветцы палявой.

Вуснаў тваіх дотык
Адчуваў я на'т
Праз дажджы і слоту
У позні лістапад.

Да твайго прыходу,
Абяцалі мне,
3 вечара да ўсходу
Салаўі звінець,

Вырай жураўліны
За ракой трубіць
I ўсе арабіны
У белым цвеце быць.